De volgende vraag speelt al een tijdje in mijn hoofd:
Waarom zou je duizenden levens willen opofferen en voor miljarden aan schade willen toebrengen door het platschieten van steden en infrastructuren, nog los van het verlies van miljarden aan militaire middelen voor een stukje land dat qua grootte slechts 0,001% van je eigen land is?
Daar hebben we het over als je spreekt over de oorlog in Oekraïne. Natuurlijk kan ik alle geopolitieke argumenten en alle argumenten van de ‘bedreigingen’ van de NAVO aan de oostgrens aanvoeren, maar zijn dat dan geen drogredenen?
Wat gaat er om in het hoofd van Poetin dat hij dat er allemaal voor over heeft? Je kunt je afvragen of hij mentaal wel helemaal in orde is of dat hij beïnvloed wordt door religieuze overtuigingen. Ik vraag me oprecht af of zo iemand nog wel rustig kan slapen met de gedachte dat hij dit allemaal aanricht. En dit is niet de eerste keer in zijn loopbaan als president van Rusland.
Bovendien probeert hij dan ook nog eens gezichtsverlies te voorkomen door in eigen land alle media aan banden te leggen en de informatiestroom over deze oorlog de controleren. En wie ook maar iets van protest durft te uiten, wordt de mond gesnoerd en bedreigd met torenhoge boetes en zelfs gevangenneming.
Wie hem begrijpt, die mag het mij uitleggen.
Ga de geschiedenis eens na: het zijn hoofdzakelijk mannen geweest die dit soort besluiten hebben genomen. En de redenen hadden altijd met macht en verrijking te maken.
Over de vraag waarom oorlogvoering het domein van mannen is, is er in 2018 een Brits onderzoek geweest. Het resulteerde onder meer in de hypothese dat dit voortkomt uit de fundamentele verschillen tussen mannen en vrouwen. Een heersende hypothese was dat mannen sterker zijn en dus effectiever in tijden van oorlog. Maar die hypothese kwam op losse schroeven te staan door de mening van onderzoeker Alberto Micheletti (Why is war a man’s game?), die stelde: “Wij ontdekten dat hoe meer het ene geslacht deelneemt aan oorlogen, hoe minder het ander geslacht geneigd is om dat te doen. Door de tijd heen leidt het ertoe dat slechts één geslacht de strijd aangaat.” Toch gaf hij ook aan dat dit niet alles verklaart, want hij voegt eraan toe dat als vrouwen wat agressiever waren geweest toen oorlogen ontstonden, de vrouwen niet net zo gemakkelijk oorlogen zouden aangaan. Hij kwam tot deze conclusie op grond van het feit dat het vrouwtje van de gevlekte hyena’s agressiever is dan de mannetjes en zij degene is die andere roedels aanvalt. De onderzoekers wijzen erop dat mannen – omdat ze onder meer met elkaar concurreerden voor partners – waarschijnlijk in beginsel al wat agressiever waren dan vrouwen. Die agressie zou in eerste instantie op mannen van de eigen groep gericht zijn geweest, maar later – mogelijk in een poging om nog meer partners en grondstoffen te verkrijgen – dus ook op mannen van buiten de groep.
Waar het onderzoek aan voorbij gaat.
Wat in mijn ogen een belangrijke rol speelt, en waar het onderzoek van Alberto Micheletti totaal aan voorbij gaat, is het feit dat mannen niet in staat zijn levens te dragen en te baren. Voor mannen is nieuw leven iets dat niet bij hen hoort, dat ze nooit hebben voelen groeien in hun buik, laat staan dat ze een leven gebaard hebben. Geen vrouw is naar mijn mening, tenzij noodgedwongen, in staat om zoveel levens de dood in te jagen voor het gewin van 0,001% grondoppervlakte, hoe belangrijk dat stukje grond misschien ook is.
De achtergrond van mijn gedachtegang is dat het altijd moeders zijn die opstaan tegen de dood van hun kinderen. Dat gebeurde destijds in Argentinië (de dwaze moeders) en ook nu zie je dat weer gebeuren. De Limburger kopte deze week: ‘Moeders Russische soldaten in opstand: doen zij Poetin de das om?’ Er schijnt in Rusland maar één maatschappelijke kracht te zijn die Poetin moet vrezen, volgens de krant, en dat is de vereniging van de comités van soldatenmoeders in Rusland. Al twee keer eerder hebben zij het Kremlin tot een pijnlijke aftocht in een slepende en gruwelijke oorlog kunnen dwingen.
De kracht van vrouwen mogen we niet onderschatten omdat zij in staat zijn kinderen te baren. Het is voor mij ook de reden om te stellen dat vrouwen krachtiger en menslievender leiders zijn dan mannen.
Sterker nog: vrouwen zijn bij uitstek vredelievender en conflict vermijdender leiders dan mannen.
Mijn vraag:
Als mannen kinderen zouden kunnen dragen en baren, dus voelen wat nieuw leven geven is, zou de wereld er dan vredelievender uitzien dan vandaag? Zou er dan vrede zijn op de plaatsen waar nu oorlogen en conflicten heersen, dus niet alleen in Oekraïne, maar ook in Afghanistan, Israël-Palestina, Jemen, Syrië, Mali, Noord-Korea, China-Taiwan. Mozambique, Venezuela, Brazilië, Columbia, Nigeria, Zuid-Soedan, Boerkina-Faso, Ethiopië, Congo en alle andere gebieden waar we geen weet van hebben?
Wat denk jij?