Vorige week kwam mijn elfde boek uit. Opnieuw een thriller. De titel van het boek is MIST,
Alles draait om een foto uit een zaterdageditie van de Telegraaf. Hoofdpersoon Paul van Laren, reclamemaker, ziet een foto van een vrouw in zijn krant. Hem bekruipt het gevoel dat die vrouw hem zoekt. Hij denkt de vrouw te kennen maar kan haar niet thuisbrengen. Dat fascineert hem dermate dat hij naar haar op zoek gaat. Hoe hij ook zoekt en wat hij ook doet om aan haar contactgegevens te komen, ze blijkt niet te bestaan. Ieder spoor loopt dood. Als hij besluit zijn zoektocht te staken, draaien de rollen zich om en begint de vrouw hem op te jagen. Eerst in zijn hoofd, later via zijn mail en dan ook letterlijk. Uiteindelijk wordt dat levensbedreigend. Er gebeurt van alles, terwijl hij ook moet proberen zijn werk te doen en zijn huwelijk te redden. Uiteindelijk is er geen uitweg.
Wie al mijn boeken heeft gelezen zal zich bij het lezen van dit boek afvragen waar hij/zij dit verhaal van kent. En toch zal het boek ervaren worden als een nieuw verhaal waarin de spanning oploopt tot een spannende en onverwachte climax. Voor hen die mijn thrillers niet kennen zal het een totaal nieuw en verschrikkelijk spannend boek zijn. Dat kan ik beloven.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik een beetje vals heb gespeeld. Natuurlijk is het mijn elfde boek en ook een nieuwe publicatie maar in feite is het boek al een keer verschenen en wel onder de titel ‘Verdwenen’.
Verdwenen gaat over hetzelfde onderwerp, alleen speelt in dat boek het verhaal zich af in Engeland met hoofdpersonen die Engelse namen hebben. Als je het leest weet je dat je daar bent en is dat een deel van de aantrekkelijkheid van dat boek, naast de spanning.
MIST speelt zich af in Nederland met Nederlandse omstandigheden en Nederlandse namen. Ik heb Verdwenen omgebouwd tot Mist, omdat iemand eens vroeg of ik een boek ook in Nederland kon laten afspelen. En dat heb ik in feite gedaan.
Het grappige nu is dat het door die wijziging van omstandigheden en locatie een heel ander boek is geworden. Zelfs als ik het lees, wat ik toch wel een aantal keren moet doen voordat het gepubliceerd wordt, heb ik het gevoel in een totaal ander verhaal te zitten dan wanneer ik ‘Verdwenen’ lees.
Je kunt het plagiaat noemen maar dat is het niet. Plagiaat is een schending van het intellectuele eigendom van een ander. In dit geval gaat het om mijn intellectuele eigendom en heb ik alle recht om ermee te doen wat ik wil. Je zou het ook gemakzucht kunnen noemen, immers het is niet een totaal nieuw boek. Voor mij was het een experiment vanuit de vraag wat er zou gebeuren met een boek als je de omstandigheden verandert. Het antwoord is duidelijk: het leidt tot een nieuw verhaal.
En voor degene die zich zorgen maakt over de rechten van mijn uitgever, wees gerust: van haar heb ik toestemming gekregen om dit te doen en ook om het via Sweek.com uit te geven. Heb je belangstelling voor het boek dan kun je het via deze website bestellen of rechtstreeks bij bol.com of bij je eigen boekhandel.
Ik wens veel leesplezier en hoop te horen wat je ervan vindt.
Comments