In Glasgow is de COP26 gaande, de klimaatconferentie en alle ogen zijn daarop gericht omdat we hopen op doorbraken en stevige beslissingen. Ik zie regeringsleiders staan en de aanwezigen toespreken en de een heeft nog mooiere woorden dan de ander, terwijl ondertussen, in hun landen te weinig gebeurt. Ook onze Minister President, Mark Rutte, stond daar stoer te doen ‘As I said during yesterday’s G20 in Rome, it should now be about action, action, action. Implementation, implementation, implementation!’. Ik vroeg me af of hij toen tegen een spiegel stond te spreken. In alle jaren dat hij Minister-President is, heeft hij met prachtige woorden de noodzaak van aandacht voor de ecologie verwoord maar in daden is hij schromelijk tekortgeschoten, op vele fronten.
Euforisch
Euforisch werd er bijna gereageerd op het Deforesting Agreement waarin landen, zonder enige bindende voorwaarden, akkoord gingen met het stoppen van ontbossing per…2030.
Zelf Bolsonaro uit Brazilië, die zijn hele land laat leegroven, was het hier mee eens. Natuurlijk want hij zal er geen enkel probleem mee hebben zich niet aan deze afspraak te houden, precies, omdat er geen bindende voorwaarden zijn of welke vorm van actie dan ook. Nog steeds verdienen Nederlandse banken, zoals ABNAMRO, ING en RABO bakken geld met de ontbossing van Brazilië, ten gunste van de uitbreiding van de intensieve veeteelt in dat land.
Het is heel makkelijk mooi weer te spelen, ten overstaan van tv-camera’s en delegaties, om vervolgens weer in je vervuilende regeringsvliegtuig (Kijk even naar dat prachtige plaatje van Batte Porcelijn uit haar boek ‘De Verborgen Impact’) te stappen en naar huis te vliegen met de gedachte...laat ze maar stikken. Want dat is er wat gebeurt.
Nee, niet zozeer de rijken in onze westerse wereld, die slapen er geen nacht minder om en zullen zich zeker geen stevige biefstuk ontzeggen. Maar kijk vooral wel naar de kleine grondeigenaren in Brazilië, of de kobalt gravende kinderen in de Congo, of de tot dwangarbeiders gebombardeerde Oeigoeren in China. Maar je mag wat mij betreft ook naar onze boeren kijken die eerst opgefokt zijn tot massaproductie en nu van hun land dreigen te worden verdreven omdat onze regering KLM, Tata Steel en Shell, en alle andere grootvervuilers, kortom alle neoliberale economie aanjagers belangrijker vinden, dan onze aarde of de mensen die daarop wonen.
Klink ik gefrustreerd? Ja en ik ben ook gefrustreerd omdat het allemaal veel te langzaam gaat en we eerder achteruit hollen dan vooruit rennen. Kijk naar de afspraken over circulariteit: we recyclen minder dan vorig jaar; kijk naar CO2 reductie: de cijfers zijn slechter dan een paar jaar geleden, Nederland scoort lager dan landen als Zweden, Verenigd Koninkrijk en Denemarken; kijk naar ontbossing: we lopen achteruit en een groot deel van onze regenwouden zijn al gekapt.
Dus ja, wat heb je aan al die afspraken op lange termijn en beloftes als ze niet bindend zijn en als regeringen zich er niet aan houden. Dus ik herhaal het nog maar een keer: